ilkel
Türkçe - İngilizce
sıklık sırası: 3968ana kullanım
sıfat / adjective
ilkel = barbar [öz Türkçe - eski terim]
ilkel = iptidai [öz Türkçe - eski terim]
ilkel = medeniyetsiz [öz Türkçe - eski terim]
ilkel = primitif [öz Türkçe - eski terim]
ilkel = primordiyal [öz Türkçe - eski terim]
İLKEL = (ilkel nedir; ilkel ne demek; ilkel İngilizcesi) 1. İlk durumunda kalmış olan, gelişmesinin başında bulunan, iptidai, primitif: «Tiyatro yönetimi ve sahne düzeni her bakımdan ilkel, çağın koşullarına uygun olarak bozuktu.» -M. And. 2. Sanatta yalın bir nitelik gösteren, yapmacıksız olan, primitif. 3. Basit, karmaşık olmayan: «Gayet ilkel bir dokuma tezgâhında harıl harıl çalışan iki işçi gördüm.» -F. Otyam. 4. a. Özellikle XIV-XV. yüzyıllarda İtalyan ressamlarına, Orta Çağ sonlarında Avrupa ressamlarına verilen ad. 5. mec. Eğitimsiz, kültürsüz, görgüsüz. 6. fel. Zaman bakımından en eski olan, iptidai, primitif.
İLKEL = (ilkel nedir; ilkel ne demek; ilkel İngilizcesi) bk. belgisiz tümlev.
İLKEL = (ilkel nedir; ilkel ne demek; ilkel İngilizcesi) Kültürel evrimin alt basamaklarında bulunan, doğaya büyük ölçüde bağlı olan, geleneklerle göreneklerin oluşturduğu bir düzen içinde yaşamını sürdüren ve tarihöncesi insanınkine benzer kültürel ve toplumsal bir yapıda varlığını yönlendiren birey. bk. ilkel toplum.
ilkel = ibtidâ'î [Türkçe - Osmanlıca]
