vekil
Türkçe - İngilizce
sıklık sırası: 3657ad / noun
ana kullanım
hukuk
VEKİL = (vekil nedir; vekil ne demek; vekil İngilizcesi) Nâzır, bakan. Bir kimseyi vekâlet sözleşmesi ile temsil eden. Başkası nam ve hesabına hareket eden ve bir kısım işler yapan.
VEKİL = (vekil nedir; vekil ne demek; vekil İngilizcesi) 1. Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse. 2. Milletvekili. 3. Bir görevde, asıl görevlinin yerine bakan kimse. 4. esk. Bakan: «Hanın avlusundan sokağa vekil ve sefir otomobillerine taş çıkartacak bir lüks otomobil yürüdü.» - R. N. Güntekin.
vekil = bakman [eski terim - öz Türkçe]
vekil = avukat [Osmanlıca - Türkçe]
vekil = bakan [Osmanlıca - Türkçe]
vekil = biri tarafından yetki verilmiş [Osmanlıca - Türkçe]
vekil = nâib [Türkçe - Osmanlıca]
VEKİL = Katılan, suçtan zarar gören veya mâlen sorumlu kişiyi ceza muhakemesinde temsil eden avukat.
