iğrenç
Türkçe - İngilizce
sıklık sırası: 5247ana kullanım
sıfat / adjective
iğrenç = galiz [öz Türkçe - eski terim]
iğrenç = menfur [öz Türkçe - eski terim]
iğrenç = mülevves [öz Türkçe - eski terim]
iğrenç = müstekrelı [öz Türkçe - eski terim]
İĞRENÇ = (iğrenç nedir; iğrenç ne demek; iğrenç İngilizcesi) 1. İnsanda iğrenme duygusu uyandıran, tiksindiren, müstekreh: «Yazık, güzelleşmek istiyorsunuz hâlbuki iğrenç kılıklara giriyorsunuz.» -P. Safa. 2. zf. İnsanda iğneme duygusunu uyandıracak biçimde: «Hatta hepsinden daha da iğrenç görünen sülüğün bile, insanoğluna faydası dokunabiliyordu.» -E. Şafak.
iğrenç = kerîh [Türkçe - Osmanlıca]
iğrenç = mekrûh [Türkçe - Osmanlıca]
