huy
Türkçe - İngilizce
sıklık sırası: 4863ana kullanım
huy = alışkı [eski terim - öz Türkçe]
huy = mizaç [öz Türkçe - eski terim]
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) 1. İnsanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütünü, mizaç, tabiat: «Can çıktıktan sonra da huy, adamı kolay kolay terk etmiyor.» - = R. N. Güntekin. 2. Alışkanlık: «Bu günden sonra geceleri dolaşma huyu edindim.» - = R. Mağden.
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) Bostan çardağı.
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) Çocuk.
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) İçgüdü durumuna dönüşen alışkı, bk. yaradılış.
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) Kişinin dirimbilimsel özellikleri ve toplumsal-ekinsel çevre koşulları içinde oluşan, ruhsal etkinliklerini belirleyen, ırasının coşkusal yanlarının ve genel olarak bireysel özelliklerinin toplamı.
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) Mizaç.
HUY = (huy nedir; huy ne demek; huy İngilizcesi) Top oyununda topu arkadaşlarına verme, pas.
huy = ahlâk [Türkçe - Osmanlıca]
huy = hısâl [Türkçe - Osmanlıca]
huy = hulk [Türkçe - Osmanlıca]
huy = hûy [Türkçe - Osmanlıca]
huy = mizâc [Türkçe - Osmanlıca]
huy = pîşe [Türkçe - Osmanlıca]
huy = tab' [Türkçe - Osmanlıca]
huy = tabiat [Türkçe - Osmanlıca]
