amir
Türkçe - İngilizce
sıklık sırası: 3570ana kullanım
isim / noun
amir = baş [eski terim - öz Türkçe]
amir = buyurman [eski terim - öz Türkçe]
amir = buyurucu [eski terim - öz Türkçe]
AMİR = (amir nedir; amir ne demek; amir İngilizcesi) 1) buyurucu, buyuran. 2) üst.
AMİR = (amir nedir; amir ne demek; amir İngilizcesi) 1. Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse: «Akıl öğrettiğim herif şimdi bana amir oldu.» - B. Felek. 2. tic. Satıcı veya ihracatçının gönderdiği malların bedelini almak üzere gerekli belgeleri göstererek bankaya başvuran kimse.
amir
İngilizce - Türkçe
sıklık sırası: 21854ad / noun 2 – Islam
ilgili sözler / related words
adli amir
amir banka
amir dil
amir durumunda olanlar
amir durumunda olmak
amir firma
amir gibi hareket etmek
âmir hüküm
amir hükümler
amir kanun
birine amir gibi davranmak
en üst amir
en yakın amir
ikinci amir
ikinci amir banka
ilk amir
ingilizce olmayan nüshalar karşısında âmir nüsha olmak
insanı köle gibi çalıştıran amir
köle gibi çalıştıran amir
mahalli mülki amir
mülki amir
nöbetçi amir
resmi amir
sert amir
yakın âmir
