pronouns
pronouns
pronouns = zamirler, adıllar
1. Özne Durumu
I : ben
You: sen
he: o (erkek)
she: o (kadın)
it: o (nesne)
we: biz
you: siz
they: onlar
Özne zamirleri, tümcenin öznesi olarak veya be'den sonra kullanılır.
I don't believe you.
Sana inanmıyorum.
It was he who called you.
Seni arayan oydu.
I zamiri bileşik öznelerde başa gelmez.
She and I have seen this film before.
O ve ben bu filmi daha önceden görmüştük.
Burada I and she denilmez.
2. Tümleç Durumu
me: beni, bana
you: seni, sana
him: onu, ona
her: onu, ona
its: onu, ona
us: bizi, bize
you: sizi, size
them: onları, onlara
Tümleç durumundaki zamirler bir fiilin nesnesi veya bir edatın tümleci olarak kullanılır.
I don't know him.
Onu tanımıyorum.
I told him a sad story.
Ona acıklı bir öykü anlattım.
This is for him.
Bu onun için.
3. İyelik Sıfatı
my: benim
your: senin
his: onun
her: onun
its: onun
our: bizim
your: sizin
their: onların
İyelik sıfatı olarak kullanılan zamirler daima bir isimden önce gelir, bu nedenle de hiçbir zaman tek başına bulunmaz, tümce sonuna gelmez.
This is not my briefcase.
Bu benim çantam değil.
Have you eaten your dinner?
Yemeğini yedin mi?
4. İyelik Zamiri
mine: benimki
yours: seninki
his: onunki
hers: onunki
ours: bizimki
yours: sizinki
theirs: onlarınki
İyelik zamirleri bir ismin yerini tutar, bu nedenle hiçbir zaman isimden önce gelmez.
This is my pencil. This is mine.
Bu benim kalemim. Bu benimki.
Her book is thin and my book is thick. Hers is thin and mine is thick.
Onun kitabı ince benimki ise kalın. Onunki ince benimki ise kalın.