pronouns

pronouns

pronouns = zamirler, adıllar

1. Özne Durumu

I : ben

You: sen

he: o (erkek)

she: o (kadın)

it: o (nesne)

we: biz

you: siz

they: onlar

Özne zamirleri, tümcenin öznesi olarak veya be'den sonra kullanılır.

I don't believe you.

Sana inanmıyorum.

It was he who called you.

Seni arayan oydu.

I zamiri bileşik öznelerde başa gelmez.

She and I have seen this film before.

O ve ben bu filmi daha önceden görmüştük.

Burada I and she denilmez.

2. Tümleç Durumu

me: beni, bana

you: seni, sana

him: onu, ona

her: onu, ona

its: onu, ona

us: bizi, bize

you: sizi, size

them: onları, onlara

Tümleç durumundaki zamirler bir fiilin nesnesi veya bir edatın tümleci olarak kullanılır.

I don't know him.

Onu tanımıyorum.

I told him a sad story.

Ona acıklı bir öykü anlattım.

This is for him.

Bu onun için.

3. İyelik Sıfatı

my: benim

your: senin

his: onun

her: onun

its: onun

our: bizim

your: sizin

their: onların

İyelik sıfatı olarak kullanılan zamirler daima bir isimden önce gelir, bu nedenle de hiçbir zaman tek başına bulunmaz, tümce sonuna gelmez.

This is not my briefcase.

Bu benim çantam değil.

Have you eaten your dinner?

Yemeğini yedin mi?

4. İyelik Zamiri

mine: benimki

yours: seninki

his: onunki

hers: onunki

ours: bizimki

yours: sizinki

theirs: onlarınki

İyelik zamirleri bir ismin yerini tutar, bu nedenle hiçbir zaman isimden önce gelmez.

This is my pencil. This is mine.

Bu benim kalemim. Bu benimki.

Her book is thin and my book is thick. Hers is thin and mine is thick.

Onun kitabı ince benimki ise kalın. Onunki ince benimki ise kalın.